کد مطلب:119197 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:149

امام مهدی در نهج البلاغه











1- یعطف الهوی علی الهدی، اذا عطفوا الهدی علی الهوی و یعطف الرای علی القرآن اذا عطفوا القرآن علی الرای.

و منها: حتی تقوم الحرب بكم علی ساق، بادیا نواجذها، مملوءه اخلافها، حلوا رضاعها، علقما عاقبتها. الا و فی غد- و سیاتی غد بما لاتعرفون- یاخذ الوالی من غیرها عمالها علی مساوی ء اعمالها و تخرج له الارض افالیذ كبدها و تلقی الیه سلما مقالیدها، فیریكم كیف عدل السیره و یحیی میت الكتاب و السنه.[1].

در روزگاری كه هوای نفس حكومت می كند، امام زمان علیه السلام هدایت و رستگاری را جایگزین هوای نفس می سازد. و در عصری كه نظر شخصی بر قرآن مقدم شده است، افكار را متوجه قرآن می گرداند و آن را حاكم جامعه می سازد.

امام علیه السلام درباره ی حوادث پیش از ظهور امام زمان (عج) و علامت هایی آن چنین می فرماید:

جنگ شدیدی برپا گردد و به شما چنگ و دندان نشان دهد. پستان شتر جنگ مملو

[صفحه 114]

از شیر باشد- آغازش شیرین و پایانش تلخ گردد. آگاه باشید! فردا- فردایی كه می آید و تاریخ آن را نمی دانید- امام زمان علیه السلام حاكمان را مواخذه و مجازات خواهد كرد. زمین گنج های خود را در اختیار آن حضرت قرار خواهد داد و كلیدهای خزاین جهان با كمال میل تسلیم آن حضرت خواهند شد. آنگاه امام زمان (عج) به شما نشان می دهد عدالت چیست و چگونه قرآن و روایت های كهنه شده را زنده خواهد كرد.

2- الا و ان من ادركها منا یسری فیها بسراج منیر و یحذو فیها علی مثال الصالحین، لیحل فیها ربقا و یعتق فیها رقا و یصدع شعبا و یشعب صدعا، فی ستره عن الناس لایبصر القائف اثره و لو تابع نظره، ثم لیشحذن فیها قوم شحذ القین النصل. تجلی بالتنزیل ابصارهم و یرمی بالتفسیر فی مسامعهم و یغبقون كاس الحكمه بعد الصبوح![2].

توجه داشته باشید كه هر كس آن روزگار (امام مهدی علیه السلام) را درك كند با نورافكن الهی حركت می كند و در جای پای شایستگان گام برمی دارد تا بندها پاره گردد، بندگان آزاد گردند، ملت های گمراه متلاشی شوند و نیكان با یكدیگر در پنهانی متحد گردند و كارآگاهان نتوانند اثرشان را به دست آورند- هر چند دقت و تحقیق كنند.

در چنین روزگاری اسلحه ها آماده گردد و چشم ها بر اثر توجه به قرآن باز شود و تفسیر قرآن گوش آنان را هدف قرار دهد و آنها را باز كند و شب و روز تشنگی معنوی آنان را برطرف گرداند.

3- و قال علیه السلام: لتعطفن الدنیا علینا بعد شماسها عطف الضروس علی ولدها و تلا عقیب ذلك:

«و نرید ان نمن علی الذین الستضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین».[3].

امام علیه السلام (درباره ی ظهور دولت حقه ی آل محمد علیهماالسلام) فرموده است:

[صفحه 115]

دنیا بر ما (آل محمد) بازگردد و مهربانی نماید، مانند بازگشت شتر بدخو و گازگیر به بچه ی خویش.

سپس آیه ی 5 از سوره ی قصص را قرائت فرموده اند:

ما اراده كرده ایم منت گذاریم بر آنان كه در زمین ناتوان شمرده شده اند و آنان را پیشوا و رهبران دین و دنیا قرار دهیم.


صفحه 114، 115.








  1. نهج البلاغه ی فیض الاسلام، خطبه ی 138.
  2. نهج البلاغه ی فیض الاسلام، خطبه ی 150.
  3. نهج البلاغه ی فیض الاسلام، كلمات قصار، شماره ی 200.